اذکار صبحگاه و شامگاه (اذکار صبح وشب)

»أذكار صبح و شب

 

الحَمْدُ للهِ وَحْدَهُ، وَالصَّلاَةُ وَالسَّلاَمُ عَلَى مَنْ لاَ نَبيَّ بَعْدَهُ [1].

75/1  ﴿اللّهُ لاَ إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ يَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ﴾[2]. (ترجمه‏ى آن در ذكر شماره‏ ى 71/6 گذشت).

76/2 بسم الله الرحمن الرحيم . ﴿قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ  اللَّهُ الصَّمَدُ  لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ * وَلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُواً أَحَدٌ﴾.

(ترجمه ‏ى آن در ذكر شماره‏ ى 70/5 گذشت)

بسم الله الرحمن الرحيم. ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ  مِن شَرِّ مَا خَلَقَ  وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ  وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ  وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ﴾. (ترجمه‏ ى آن در ذكر شماره‏ ى 70/5 گذشت).

سم الله الرحمن الرحيم. ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ  مَلِكِ النَّاسِ  إِلَهِ النَّاسِ  مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ  الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ * مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ﴾. (ترجمه ‏ى آن در ذكر شماره‏ ى 70/5 گذشت).

[اين سوره ‏ها سه بار خوانده شود][3].

77/3 ((أَصْبَحْنَا وَأَصْبَحَ الْمُلْكُ ِللهِ [4] وَالْحَمْدُ ِللهِ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ، رَبِّ أَسْأَلُكَ خَيْرَ مَا فِيْ هَذَا الْيَوْمِ وَخَيْرَ مَا بَعْدَهُ [5]، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا فِيْ هَذَا الْيَوْمِ وَشَرِّ مَا بَعْدَهُ، رَبِّ أَعُوْذُ بِكَ مِنَ الْكَسَلِ، وَسُوْءِ الْكِبَرِ، رَبِّ أَعُوْذُ بِكَ مِنْ عَذَابٍ فِي النَّارِ وَعَذَابٍ فِي الْقَبْرِ))[6].

(ما و تمام جهانيان، شب را براى خدا به صبح رسانيديم، و حمد از آن خداست، هيچ معبودى، بجز الله كه يكتاست و شريكى ندارد وجود ندارد. پادشاهى و حمد فقط از آن اوست و او بر هر چيز قادر است. الهى! من خير آنچه در اين روز است و خير آنچه بعد از آن است را از از تو مىطلبم، و از شرّ آنچه كه در اين روز و ما بعد آن، وجود دارد، به تو پناه مىبرم. الهى! من از تنبلى و بده‏ىهاى پيرى به تو پناه مىبرم، بار الها! من از عذاب آتش و قبر به تو پناه مى برم).

78/4 ((اللَّهُمَّ بِكَ أَصْبَحْنَا، وَبِكَ أَمْسَيْنَا [7]، وَبِكَ نَحْيَا، وَبِكَ نَمُوْتُ وَإِلَيْكَ النُّشُوْرُ))[8].

(بار الها! با لطف تو صبح كرديم، و با عنايت تو به شب رسيديم، و به خواست تو زنده ‏ايم، و به خواست تو مىميريم، و رستاخيز ما بسوى تو است).

79/5 ((اللَّهُمَّ أَنْتَ رَبِّيْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، خَلَقْتَنِيْ وَأَنَا عَبْدُكَ، وَأَنَا عَلَى عَهْدِكَ وَوَعْدِكَ مَا اسْتَطَعْتُ، أَعُوْذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا صَنَعْتُ، أَبُوْءُ لَكَ بِنِعْمَتِكَ عَلَيَّ، وَأَبُوْءُ بِذَنْبِيْ فَاغْفِرْ لِيْ فَإِنَّهُ لاَ يَغْفِرُ الذُّنُوْبَ إِلاَّ أَنْتَ))[9].

((الهى! تو پروردگار من هستى، بجز تو معبود ديگرى نيست، تو مرا آفريدى، و من بنده‏ى تو هستم، و بر پيمان و عده‏ام با تو بر حسب استطاعت خود، پايبند هستم، و از شر آنچه كه انجام داده‏ام به تو پناه مىبرم، به نعمتى كه به من عطا فرموده‏اى، اعتراف می‌كنم، و به گناهم اقرار مىنمايم، پس مرا ببخشاى، چرا كه بجز تو كسى گناهان را نمىبخشايد).

80/6 ((اللَّهُمَّ إِنِّيْ أََصْبَحْتُُ[10] أُشْهِدُكَ وَأُشْهِدُ حَمَلَةَ عَرْشِكَ، وَمَلاَئِكَتَكَ وَجَمِيْعَ خَلْقِكَ، أَنَّكَ أَنْتَ اللهُ لاَ إِلَهَ ِلاَّ أَنْتَ وَحْدَكَ لاَ شَرِيْكَ لَكَ وَأَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُكَ وَرَسُوْلِكَ))[11]. (اين دعا(4) بار خوانده شود).

(الهى! من در اين صبح گاه، تو را و حاملان عرش و تمام فرشتگانت و كليّه مخلوقات تو را گواه می‌گيرم بر اين كه تو الله هستى، بجز تو معبود ديگرى «بحق» وجود ندارد، تو يگانه‏اى و شريكى ندارى، و محمد –صلى الله عليه وسلم- بنده و فرستاده‏ ى تو است).

81/7 ((اللَّهُمَّ مَا أَصْبَحَ بِيْ مِنْ نِعْمَةٍ أَوْ بِأَحَدٍ مِنْ خَلْقِكَ فَمِنْكَ وَحْدَكَ لاَ شَرِيْكَ لَكَ، فَلَكَ الْحَمْدُ وَلَكَ الشُّكْرُ))[12].

(الهى! هر نعمتى كه در اين صبح، شامل حال من يا يكى از مخلوقات شده، از طرف تو بوده است، تو شريكى ندارى، پس ستايش و شكر از آنِ تو است).

82/8 ((اللَّهُمَّ عَافِنِيْ فَيْ بَدَنِيْ، اللَّهُمَّ عَافِنِيْ فِيْ سَمْعِيْ، اللَّهُمَّ عَافِنِيْ فِيْ بَصَرِيْ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، اللَّهُمَّ أَعُوْذُ بِكَ مِنَ الْكُفْرِ، وَالْفَقْرِ، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْ عَذَابِ الْقَبْرِ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ))[13].

(بار الها! در بدنم عافيت ده، بار الها! در گوشم عافيت ده، خدايا! در چشمم عافيت ده، بجز تو معبود ديگرى «بحق» وجود ندارد، از كفر به تو پناه مىبرم، از فقر به تو پناه مىبرم، از عذاب قبر به تو پناه مىبرم، بجز تو معبود ديگرى «بحق» وجود ندارد).

83/9 ((حَسْبِيَ اللهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِيْمِ))[14].

(الله براى من كافى است، بجز او معبود ديگرى «بحق» نيست، بر تو توكّل كردم و او پروردگار عرش بزرگ است). [اين دعا هفت مرتبه خوانده شود].

84/10 ((اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْأَلُكَ الْعَفْوَ وَالْعَافِيَةَ فِيْ الدُّنْيَا وَالآخِرَةِ، اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْأَلُكَ الْعَفْوَ وَالْعَافِيَةَ فِيْ دِيْنِيْ وَدُنْيَايَ، وَأَهْلِيْ، وَمَالِيْ، اللَّهُمَّ اسْتُرْ عَوْرَاتِيْ، وَآمِنْ رَوْعَاتِيْ، اللَّهُمَّ احْفِظْنِيْ مِنْ بَيْنِ يَدَيَّ، وَمِنْ خَلْفِيْ، وَعَنْ يَمِيْنِيْ، وَعَنْ شَمَالِيْ، وَمِنْ فَوْقِيْ، وَأَعُوْذُ بِعِظْمَتِكَ أَنْ أُغْتَالَ مِنْ تَحْتِيْ))[15].

(الهى! عفـو و عافيت دنـيا و آخرت را از تـو می‌خواهم. بار الها! عفو و عافيت دين، دنيا، خانواده و مالم را از تو مسألت مىنمايم. بار الها! عيوب مرا بپوشان و ترس مرا به ايمنى مبدّل ساز. الهى! مرا از جلو، پشت سر، سمت راست و چپ و بالاى سرم، محافظت بفرما، و به بزرگى و عظمت تو پناه مىبرم از اينكه بطور ناگهانى از طرف پايين كشته شوم).

85/11 ((اللَّهُمَّ عاَلِمَ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَاطِرَ السَّمَوَاتِ وَاْلأْرَضِ، رَبَّ كُلِّ شَيْءٍ وَمَلِيْكَهُ، أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ، أَعُوْذُ بِكَ مِنْ شَرِّ نَفْسِيْ، وَمِنْ شَرِّ الشَّيْطَانِ وَشِرِكِهِ، وَأَنْ أَقْتَرِفَ عَلَى نَفْسِيْ سُوْءاً، أَوْ أَجُرَّهُ إِلَى مُسْلِمٍ))[16].

(بار الها! اى داننده‏ى نهان و آشكار، آفريدگار آسمان‏ها و زمين، پروردگار و مالك هر چيز، من گواهى می‌دهم كه بجز تو، معبود ديگرى نيست، از شرّ نفس و از شرّ شيطان و دام فريبش، و از اينكه خود مرتكب كار بدى شوم و يا به مسلمانى، بدى برسانم، به تو پناه مىبرم).

86/12 ((بِسْمِ اللهِ الَّذِيْ لاَ يَضُرُّ مَعَ اسْمِهِ شَيْءٌ فِي اْلأَرَضِ وَلاَ فِي السَّمَاءِ وَهُوَ السَّمِيْعُ الْعَلِيْمُ))[17].

(به نام خدايى كه با نام وى هيچ چيز در زمين و آسمان، گزندى نمىرساند، و او شنوا و دانا است).

87/13 ((رَضِيْتُ بِاللهِ رَبّاً، وَبِالإِسْلاَمِ دِيْناً، وَبِمُحَمَّدٍ صَلَى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ نَبِيًّا وَرَسُوْلاً))[18].

[سه بار خوانده شود].

(به ربوبيت الله، و به داشتن دين اسلام، و پيامبرى محمد –صلى الله عليه وسلم- راضى و خشنود هستم).

88/14 ((يَا حَيُّ يَا قَيُّوْمُ بِرَحَمَتِكَ أَسْتَغِيْثُ أَصْلِحْ لِي شَأْنِيْ كُلَّهُ وَلاَ تَكِلْنِيْ إِلَى نَفْسِيْ طَرْفَةَ عَيْنٍ))[19].

(اى زنـده و پا بـرجا! بـه وسيله‏ ى رحمت تـو از تـو كمك می‌خواهم، همه‏ ى امورم را اصلاح بفرما، و مرا به اندازه‏ ى يك چشم به هم زدن به حال خود رها مكن).

89/15 ((أَصْبَحْنَا وَأَصْبَحَ الْمُلْكُ ِللهِ رَبِّ الْعَالَمِيْنَ[20]، اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْأَلُكَ خَيْرَ هَذَا الْيَوْمِ[21]: فَتْحَهُ، وَنَصْرَهُ، وَنُوْرَهُ، وَبَرَكَتَهُ، وَهُدَاهُ، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا فِيْهِ وَشَرِّ مَا بَعْدَهُ))[22].

(ما و تمام جهانيان، شب را به صبح رسانيديم براى خدايى كه پروردگار جهانيان است. بار الها! من از تو خوبى امروز، يعنى فتح، پيروزى، نور، بركت و هدايتش را مسألت مىنمايم از بدى آنچه ‏امروز و بعد از آن، پيش مىآيد، به تو پناه مىبرم).

90/16 ((أَصْبَحْنَا عَلَى فِطْرَةِ الإِسْلاَمِ[23]، وَعَلَى كَلِمَةِ الإِخْلاَصِ، وَعَلَى دِيْنِ نَبِيِّنَا مُحَمَّدٍ صَلَى اللهُ عَلَيهِ وَسَلَّمَ، وَعَلَى مِلَّةِ أَبِيْنَا إِبْرَاهِيْمَ، حَنِيْفاً مُسْلِماً وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِيْنَ))[24].

(ما بر فطرت اسلام، كلمه‏ ى اخلاص، دين پيامبرمان محمد –صلى الله عليه وسلم- و آئين پدرمان ابراهيم؛ صبح كرديم، همان ابراهيمی‌كه فقط به سوى حقّ، تمايل داشت و فرمانبردار خداوند بود، و از مشركان نبود).

91/17 ((سُبْحَانَ اللهِ وَبِحَمْدِهِ))[25]. [صد مرتبه خوانده شود].

(پاك و منزّه است خداوند، و من ستايش او را بيان می‌كنم).

92/18 ((لاَ إِلَهِ إِلاَّ اللهِ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ)).

[ده بار بخواند [26] و هنگام تنبلى، يك بار بخواند][27].

(بجز الله معبود ديگرى «بحق» نيست، او شريكى ندارد، پادشاهى از آنِ اوست، و او بر هر چيز توانا است).

93/19 ((لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ، وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ))[28]. [هنگام صبح، صدبار بخواند].

(هيچ معبودى به جز الله وجود ندارد، يكتاست و شريكى براى او نيست، پادشاهى و حمد از آنِ اوست، و او بر هر چيز تواناست).

94/20 ((سُبْحَانَ اللهِ وَبِحَمْدِهِ: عَدَدَ خَلْقِهِ، وَرِضَا نَفْسِهِ، وَزِنَةَ عَرْشِهِ وَمِدَادَ كَلِمَاتِهِ)). [هنگام صبح، سه بار بخواند][29].

(تسبيح و پاكى الله و ستايش او را به تعداد آفريدگانش خشنود‏ىاش و سنگنى عرشش و جوهر سخنانش، بيان مىنمايم).

95/21 ((اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْأَلُكَ عِلْماً نَافِعاً، وَرِزْقاً طَيِّباً، وَعَمَلاً مُتَقَبَّلاً)). [هنگام صبح آنرا بخواند][30].

(بار الها! از تو علم سودمند، رزق پاك و عمل مقبول مسألت مىنمايم).

96/22 ((أَسْتَغْفِرُ اللهَ وَأَتُوْبُ إِلَيْهِ)).

[روزانه صد بار گفته شود][31].

(من از الله طلب آمرزش می‌كنم و به سوى او برمی‌گردم).

97/23 ((أَعُوْذُ بِكَلِمَاتِ اللهِ التَّامَّاتِ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ)).

[هنگام شب، سه بار خوانده شود][32].

98/24 ((اللَّهُمَّ صَلِّ وَسَلِّمْ عَلَى نَبِيِّنَا مُحَمَّدٍ)).

[هنگام صبح، ده بار خوانده شود][33].

(بار الها! بر پيامبرمان محمد –صلى الله عليه وسلم- سلام و درود بفرست).

=============================================

[1] عن أنس -رضي الله عنه- رسول الله –صلى الله عليه وسلم- فرمودند: «اگر من با گروهى بنشينم كه از نماز صبح تا طلوع آفتاب ذكر الله تعالى را بكنند، در نزد من دوست داشتنى تر از آزاد كردن چهار برده از فرزندان اسماعيل؛ است، و اگر با گروهى بنشينم كه خدا را از نماز عصر تا غروب آفتاب ياد كنند، نزد من از آزاد كردن چهار برده دوست داشتنى تر است». أبو داود شماره 3667، وألباني آنرا حسن دانسته است، صحيح أبو داود 2/698.

[2] هركس هنگام صبح اين آيه را بخواند، تا شب از جن محفوظ مىماند، وهر كس آنرا شب بخواند، تا صبح از جن محفوظ مىماند. الحاكم 1/562، وألباني در كتاب صحيح الترغيب والترهيب 1/273 آنرا صحيح دانسته است، و به نسائي و طبرانى نسبت داده است، وگفته: اسناد طبرانى مطمئن است.

[3] هركس اين آيات را سه مرتبه هنگام صبح و شب بخواند از هر چيز كفايتش مىكند. أبو داود 4/322 والترمذي 5/567 ونگا: صحيح الترمذي 3/182.

[4] وهنگام شب بجاى جمله فوق مى فرمود: «أَمْسَيْنَا وَأَمْسَى المُلْكُ للهِ».

[5] وهنگام شب بجاى جمله‏ ى فوق مى فرمود: «رَبِّ أَسْأَلُكَ خَيْرَ مَا فِيْ هَذِهِ الْلَّيلَةِ وَخَيْرَ مَا بَعْدَهَا، وَأَعُوْذُ بِكَ مِنْ شَرِّ مَا فِيْ هَذِهِ الْلَّيلَةِ وَشَرِّ مَا بَعْدَهَا ».

[6] مسلم 4/2088.

[7] وهنگام شب مىفرمود: «اللَّهُمَّ بِكَ أَمْسَيْنَا، وَبِكَ أَصْبَحْنَا، وَبِكَ نَحْيَا، وَبِكَ نَمُوْتُ وَإِلَيْكَ الْمَصِيْرُ».

[8] الترمذي 5/466 ونگا: صحيح الترمذي 3/142.

[9] هركس هنگام شب آنرا با يقين بگويد و در آن شب بميرد، و يا صبح بگويد و در همان روز بميرد به بهشت وارد مىشود. البخاري 7/150.

[10] هنگام شب گفته شود: «اللَّهُمَّ إِنِّيْ أََمْسَيْتُ».

[11] هركس صبح يا شب ايـن دعا را چهار بار بخـواند، خـداونـد او را از آتـش نجات مىدهد. أبوداود 4/317، والبخاري در كتاب: الأدب المفرد شماره‏ ى 1201، والنسائي در كتاب: عمل اليوم والليله شماره ‏ى 9، وابن السني با شماره‏ ى 70، و شيخ ابن بازدر كتاب: (تحفه الأخيار ص 23) سند النسائي وأبي داود را حسن دانسته است.

[12] هركس اين دعا را در هنگام صبح بخواند، شكر آن روز را أدا كرده است، و هركس هنگام شب آن را بخواند، شكر آن شب را ادا نموده است. أبو داود 4/318 ، والنسائي در كتاب: عمل اليوم والليله شماره‏ ى 7، وابن السني شماره‏ ى 41 وابن حبان در كتاب: «موارد» شماره ى 2361، وابن باز در كتاب: (تحفه الأخيار ص24) سندش را تحسين نموده است.

[13] أبو داود 4/ 324، وأحمد 5/ 42 والنسائي در كتاب: عمل اليوم والليله شماره‏ ى 22، وابن السني شماره‏ ى 69، والبخاري در كتاب: الأدب المفرد وعلامه ابن باز در كتاب: (تحفه الأخيار ص26) سندش را تحسين نموده است.

[14] هركس اين دعا را صبح و شام هفت بار بخواند خداوند امور مهم دنيا و آخرتش را كفايت مىكند. ابن السني شماره‏ ى 71 با سند مرفوع، وأبوداود 4/321، و شعيب وعبدالقادر الأرناؤوط اسنادش را صحيح مىدانند. نگا: زاد المعاد 2/376.

[15] أبو داود وابن ماجه ونگا: صحيح ابن ماجه 2/332.

[16] الترمذي وأبو داود. ونگا: صحيح الترمذي3/142.

[17] هركس سه بار در وقت صبح و سه بار در وقت شب اين دعا را بخواند هيچ چيزى به او ضرر نمىرساند.

[18] هركس اين دعا را سه بار در صبح و سه بار در شب بخواند بر الله حق مىشود كه در روز قيامت او را راضى كند.

أحمد 4/337 والنسائي در كتاب: عمل اليوم والليله شماره 4، وابن السني شماره‏ ى 68 وأبو داود 4/318 والترمذي 5/465 و عبدالعزيز بن باز در كتاب: (تحفة الأخيار ص 39) سندش را حسن مىداند.

[19] الحاكم و سندش را صحيح دانسته، و الذهبي با 1/545 با او موافقت كرده است، ونگا: صحيح الترغيب والترهيب 1/273.

[20] وهنگام شب گفته شود: «أَمْسَيْنَا وَأَمْسَى المُلْكُ للهِ رَبَّ العَالَميْنَ».

[21] وهنگام شب گفته شود: «اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْأَلُكَ خّيْرَ هَذِهِ اللَّيْلَةِ فَتْحَهَا وَنَصْرَهَا وَنُورَهَا وَبَرَكَتَهَا وَهُدَهَا، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِ مَا فِيهَا وَشَرِ مَا بَعْدَهَا».

[22] أبوداود 4/322 و شعيب وعبدالقادر الأرناؤوط در تحقيق كتاب زاد المعاد 2/273 سندش را حسن دانسته‏اند.

[23] وهنگام شب مى فرمود: «أَمْسَيْنَا عَلَى فِطْرَةِ الإِسْلاَمِ».

[24] أحمد 3/406و 407 وابن السني در كتاب: عمل اليوم والليلة شماره‏ ى 34 ونگا: صحيح الجامع 4/209.

[25] هركس در وقت صبح و شب (100) مرتبه اين ذكر را بخواند در روز قيامت هيچ كس درجه‏اى برتر از او را نخواهد داشت، مگر كسى كه اين ذكر را مانند او، يا بيشتر از او خوانده باشد. مسلم 4/2071.

[26] النسائي در كتاب: عمل اليوم والليله شماره‏ ى 24 ونگا: صحيح الترغيب والترهيب 1/272، وكتاب: (تحفه الأخيار) أثر شيخ ابن باز ص44، ونگا: فضيلت آن در حديث شماره‏ ى (255) همين كتاب.

[27] أبوداود 4/319 وابن ماجه وأحمد 4/60 ونگا: صحيح الترغيب والترهيب 1/270، صحيح أبو داود 3/957، وصحيح ابن ماجه 2/331 وكتاب زاد المعاد 2/377.

[28] هر كس اين ذكر ار (100) مرتبـه در روز بخـواند، اجر آزداى (10) برده به او داده مىشود، و(100) حسنه براى او نوشته مىشود، و(100) گناه از او پاك مى گردد، و نيز براى او مرزى قرار داده مىشود كه شيطان آن روز تا شب نمىتواند به او نزديك شود و لطمه بزند، و هيچ كس برتر از او در روز قيامت نيست مگر كسى كه بيشتر از او اين عمل را انجام داده باشد. البخاري 4/95، ومسلم 4/2071.

[29] مسلم 4/2090.

[30] ابن السني در كتاب: عمل اليوم والليله شماره‏ ى 54، وابن ماجه شماره‏ ى 925 وعبدالقادر وشعيب الأر..

[17] هركس سه بار در وقت صبح و سه بار در وقت شب اين دعا را بخواند هيچ چيزى به او ضرر نمىرساند.

[18] هركس اين دعا را سه بار در صبح و سه بار در شب بخواند بر الله حق مىشود كه در روز قيامت او را راضى كند.

أحمد 4/337 والنسائي در كتاب: عمل اليوم والليله شماره 4، وابن السني شماره‏ ى 68 وأبو داود 4/318 والترمذي 5/465 و عبدالعزيز بن باز در كتاب: (تحفة الأخيار ص 39) سندش را حسن مىداند.

[19] الحاكم و سندش را صحيح دانسته، و الذهبي با 1/545 با او موافقت كرده است، ونگا: صحيح الترغيب والترهيب 1/273.

[20] وهنگام شب گفته شود: «أَمْسَيْنَا وَأَمْسَى المُلْكُ للهِ رَبَّ العَالَميْنَ».

[21] وهنگام شب گفته شود: «اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْأَلُكَ خّيْرَ هَذِهِ اللَّيْلَةِ فَتْحَهَا وَنَصْرَهَا وَنُورَهَا وَبَرَكَتَهَا وَهُدَهَا، وَأَعُوذُ بِكَ مِنْ شَرِ مَا فِيهَا وَشَرِ مَا بَعْدَهَا».

[22] أبوداود 4/322 و شعيب وعبدالقادر الأرناؤوط در تحقيق كتاب زاد المعاد 2/273 سندش را حسن دانسته‏اند.

[23] وهنگام شب مى فرمود: «أَمْسَيْنَا عَلَى فِطْرَةِ الإِسْلاَمِ».

[24] أحمد 3/406و 407 وابن السني در كتاب: عمل اليوم والليلة شماره‏ ى 34 ونگا: صحيح الجامع 4/209.

[25] هركس در وقت صبح و شب (100) مرتبه اين ذكر را بخواند در روز قيامت هيچ كس درجه‏اى برتر از او را نخواهد داشت، مگر كسى كه اين ذكر را مانند او، يا بيشتر از او خوانده باشد. مسلم 4/2071.

[26] النسائي در كتاب: عمل اليوم والليله شماره‏ ى 24 ونگا: صحيح الترغيب والترهيب 1/272، وكتاب: (تحفه الأخيار) أثر شيخ ابن باز ص44، ونگا: فضيلت آن در حديث شماره‏ ى (255) همين كتاب.

[27] أبوداود 4/319 وابن ماجه وأحمد 4/60 ونگا: صحيح الترغيب والترهيب 1/270، صحيح أبو داود 3/957، وصحيح ابن ماجه 2/331 وكتاب زاد المعاد 2/377.

[28] هر كس اين ذكر ار (100) مرتبـه در روز بخـواند، اجر آزداى (10) برده به او داده مىشود، و(100) حسنه براى او نوشته مىشود، و(100) گناه از او پاك مى گردد، و نيز براى او مرزى قرار داده مىشود كه شيطان آن روز تا شب نمىتواند به او نزديك شود و لطمه بزند، و هيچ كس برتر از او در روز قيامت نيست مگر كسى كه بيشتر از او اين عمل را انجام داده باشد. البخاري 4/95، ومسلم 4/2071.

[29] مسلم 4/2090.

[30] ابن السني در كتاب: عمل اليوم والليله شماره‏ ى 54، وابن ماجه شماره‏ ى 925 وعبدالقادر وشعيب الأرناؤوط در تحقيق كتاب: زاد المعاد 2/375 سندش را حسن دانسته‏اند.

[31] البخاري مع الفتح 11/ 101، ومسلم 4/2075.

[32] هركس شامگاه سه مرتبه آنرا بخواند سختى‏ هاى آن شب به او ضررى نمىرساند. أحمد 2/290 والنسائي در كتاب: عمل اليوم والليله شماره‏ ى 590 وابن السني شماره‏ ى 68، ونگا: صحيح الترمذي 3/187، وصحيح ابن ماجه 2/266 وتحفه الأخيار ص45.

[33] هركس صبح (10) بار، و شب (10) بار بر من درود بفرستد، روز قيامت شفاعت من شامل حالش مىشود. الطبراني با دو سند كه يكى از آن مورد اعتماد است، نگا: مجمع الزوائد 10/ 120 وصحيح الترغيب والترهيب 1/273.